O xénero

De Manual de Estilo DOG

Revisión feita o 21 de febreiro de 2011 ás 19:30 por Dogadmin (Conversa | contribucións)

Páxinas principais

Galego

  1. Os substantivos rematados en -o son maiormente masculinos. Excepcións:
a dínamo
a foto
a radio
a polio
  1. Son femininos a maioría dos substantivos rematados en -a:
a asma
a auga
a alma
  1. Os substantivos rematados en -e poden ser masculinos:
o leite
o sangue
o dote
Ou tamén poden ser femininos:
a liberdade
a fraude
a árbore
a ponte
a arte
  1. As palabras que finalizan en -axe ou -uxe, son femininos. Excepcións:
o garaxe
o traxe
o paxe
o/a personaxe
  1. As rematadas en -me son masculinas:
o friame
o legume
o queixume
Excepcións:
a fame
a síndrome
a servidume
a mansedume
  1. As palabras coas terminacións gregas -tis/-sis son femininas:
a dose
a análise
a paréntese
a hepatite
  1. A palabra fin é feminina cando indica final e masculina cando significa finalidade.
  2. Algúns xentilicios galegos poden conservar a súa forma local -ao/-á:
arnoiao / arnoiá
burelao / burelá
courelao / courelá
caldelao / caldelá (Castro Caldelas)
dezao / dezá
Pola mesma razón admítese tamén a forma feminina local en -án:
unha carnotán
unha fisterrán
unha muradán
  1. Cando o substantivo remata en -l, o xénero é maioritariamente masculino:
o mel
o cal
o sinal
Excepcións:
a pel
a moral
a reitoral
a espiral
a patronal
  1. Para os substantivos que designan seres animados recoméndase sempre debe dar preferencia ás formas non marcadas:
o funcionariado
as persoas
Tamén se pode facer explícita a alusión a ambos os sexos, neste caso debe facerse tanto no determinante como no substantivo:
dos/as definitivamente seleccionados/as
Nos formularios pódese utilizar a barra (/) para marcar a dobre posibilidade:
Don/Dona
Sr./Sra.
En ningún caso se debe utilizarse a arroba (@) como marca para evitar a forma masculina como a xenérica:
  • seleccionad@ → seleccionado/a

Castelán

  1. Cando existan, empregaranse as formas femininas dos nomes de profesións e de cargos:
la médica
la diputada
Como norma xeral, os substantivos terminados en consoante deben utilizarse invariables para ambos os xéneros:
el general / la general
Exceptúanse as formas femininas incorporadas no dicionario da Real Academia Española:
jueza
fiscala
concejala
  1. Substantivos ambiguos en canto ao xénero:
el/la armazón
el/la mar
Normalmente a escolla dun ou outro xénero vai asociada a diferenzas de rexistro ou de nivel de idioma, ou ten que ver con preferencias dialectais, sectoriais ou persoais. Non deben confundirse os substantivos ambiguos en canto ao xénero cos casos en que a utilización dunha mesma palabra en masculino ou en feminino implica mudanzas de significado:
el cólera (doenza) / la cólera (ira)
el editorial (artigo de fondo non asinado) / la editorial (casa editora)
  1. O artigo feminino la toma obrigatoriamente a forma el cando se antepón a substantivos femininos que comezan por /a/ tónico (graficamente a- o ha-):
el águila
el aula
el hacha
el arte
el ama
O uso da forma el ante nomes femininos apenas se dá cando o artigo precede inmediatamente ao substantivo, e non cando entre eles se interpón outro elemento:
el agua fría
la mejor agua
  1. Para os substantivos que designan seres animados recoméndase sempre debe dar preferencia ás formas non marcadas:
el funcionariado
las personas
Tamén se pode facer explícita a alusión a ambos os sexos, neste caso debe facerse tanto no determinante como no substantivo:
de los/las definitivamente seleccionados/as
Nos formularios pódese utilizar a barra (/) para marcar a dobre posibilidade:
Don/Doña
Sr./Sra.
En ningún caso se debe utilizarse a arroba (@) como marca para evitar a forma masculina como a xenérica:
  • seleccionad@ → seleccionado/a<
Ferramentas persoais